Życie to chwile. Naprawdę. To nie jest pusty slogan. Nasz świat tworzą momenty. I to nas cholernie kształtuje, tworzy nieodwracalne.

I te minuty potrafią być okrutnym przeciwieństwem.

Wczoraj tam, dzisiaj tu.
Czujesz się jak w innym świecie, będąc tam, a to jest przecież ten sam świat…

Nie da się uciec, wybrać tylko tych przyjemnych dla nas aspektów. Trzeba brać się za bary ze wszystkimi porami. Przeżyć je jak najlepiej, nawet jeśli mamy ochotę krzyczeć.

Tęsknisz za domem, chociaż to zaledwie kilka godzin. Dlatego, że tylko tu, da się naprawdę żyć.

Prawdziwe dobro, to przeżyć każdą z tych chwil głęboko. Nie próbując zagłuszyć ich trwania, kiedy są trudne, ale chłonąć je. Myśleć o nich, nawet przy mocno zaciśniętych zębach. Nie pozwolić by ciężar momentu nas zgniótł, ale żeby nas nauczył – nas samych, dotąd niepoznanych. Pokazał ile mamy w sobie siły, ile możemy zobaczyć i zrobić, jeśli trzeba.

To prawda, że świat nie jest tylko czarny albo biały. Jest tutaj tyle kolorów, tyle odcieni uczuć i emocji. Tak dużo pochodnych barw naszych pragnień, marzeń, potrzeb. I aż niewiarygodne , że one wszystkie tworzą jednego człowieka, jedno miejsce.

Prawdziwe szczęście jest w tym, że mogę wrócić z tego trudnego zakątka i odpocząć. Że mam gdzie i do kogo. Że jesteśmy razem i tam i tu. Mój azyl na mnie czeka, zawsze. Otula swoim spokojem i ciepłem, dając siły. Szczęście.